House of Leo
House of Leo
‘De lang gekoesterde droom van het hebben van een eigen winkel/atelier en de prachtige zin van Leonard Cohen ‘there is a crack in everything, that’s how the light gets in’ gaven me de vleugels om mijn eigen plek te starten.’
Al mijn hele leven heb ik een liefde voor oude, unieke items en vondsten uit de natuur. Uit alle landen neem ik schelpen, stokken, stukken hout, stenen, verdorde struiken et cetera mee. Altijd met het idee dat het ooit van pas komt, het is te mooi om te laten liggen. Het toont mij altijd weer de schoonheid van iets wat ouder wordt, oftewel: ‘the beauty of aging’.
Veelal gebruik ik deze spullen bij mijn werk als stylist. Soms verander ik de styling van ons eigen huis en kies ik er iets nieuws uit. Maar verder zat alles in opbergdozen, opgestapeld in de stellingkasten in mijn werkkamer. Meestal zagen deze schatten dus het daglicht zelden of nooit.
Toen ik naar het centrum van Haarlem verhuisde, liep ik tijdens het uitlaten van onze hond Johnny dagelijks langs een opvallend mooi pand. Een te gek hoekhuis, met zo’n mooie boerendeur waarvan je onder en bovenkant afzonderlijk kunt openen, een groot etalageraam en waanzinnige hoge staldeuren aan beide kanten. Vanbinnen, in ieder geval wat door het grote raam zichtbaar was, leken alle oude details nog aanwezig. Een hoog, origineel plafond, een oude toog met een prachtig kastje erboven, zo charmant allemaal.
Op een dag zat er ineens een sieradenwinkel in. ‘Shit!’, dacht ik, ‘dit is mijn plek!’. Gelukkig zaten ze er niet lang. Toen het pand weer leeg was, stuurde ik direct een mail naar de eigenaar en maakte een afspraak. Eenmaal binnen was ik op slag verliefd. Het was nog mooier dan ik had verwacht. Vroeger zat er een expeditiebedrijf in. Het pand bestaat uit een winkel met daarnaast een ruimte voor opslag en erachter een paardenstal waar de oude voederbakken van hardsteen nog aanwezig zijn. Mijn fantasie van wat ik daar allemaal zou kunnen doen, sloeg op hol.
Ondanks het overweldigende enthousiasme, had ik ook veel vragen en onzekerheden. Dat wat het pand zo charmant maakte had – en heeft deels nog - ook zijn nadelen. Het was oud, koud, vochtig, afgebladderd, stoffig en er is geen toilet. Twijfel alom, wat ga ik daar doen? Het kost geld, wat gaat het opleveren? En, is het niet te scruffy?
Op een gegeven moment dacht ik; no guts no glory, ik probeer het in ieder geval voor een half jaar. Ik geloof dat er vanuit beweging en het volgen van je hart altijd iets goeds voortkomt. Ik vaar op het vertrouwen (ook al moet het soms van ver komen) dat het goed komt en gaat groeien, ook zonder een heel concreet businessplan. En ik kan thuis naar de wc; ik woon er nagenoeg tegenover. De lang gekoesterde droom van het hebben van een eigen winkel/atelier en de prachtige zin van Leonard Cohen ‘there is a crack in everything, that’s how the light gets in’ gaven me de vleugels.
Sinds januari dit jaar huur ik het pand dat ik HOUSE of LEO doopte. Het is de opslag voor al mijn stylingspullen, het is mijn werkplek en het is een studio om te fotograferen. Maar vooral ook een atelier, een plek die ik zie als een soort volwassen speeltuin, om te ontwikkelen, te groeien, te proberen, te doen en ruimte te geven aan mijn creativiteit. Voorheen zette ik die alleen in voor opdrachten, nu wil ik nu onderzoeken hoe ik deze ook op een andere, vrijere manier kan gebruiken.
En het wordt ook af en toe een winkel. Een paar keer per maand (zie Insta wanneer) zet ik die mooie, boerendeur open voor publiek. Alles wat onder de noemer ‘the beauty of aging’ past, ga ik er verkopen. Soms enkele stukken, maar liefst bij elkaar gestylede sets die je zo integraal mee kunt nemen om op je tafel thuis te zetten, een lege plank gezellig te maken, een stuk muur op te fleuren of om een verloren hoek in je eigen huis in te richten. Allemaal unieke items met een verhaal, gewoon te mooi om niet hergebruikt te worden. En nog belangrijker: door dat hergebruik laten we het milieu met rust.
Ik serveer thee, steek de kaarsen aan, zet een fijn muziekje op; het ruikt lekker, is er warm en cosy. Dus ook als je niks koopt is het leuk om te komen, gewoon ter inspiratie en voor de gezelligheid. En ook om te zien hoe te gek het is dat zo’n pand er nog is, midden in het centrum van Haarlem.
Last but nog least wil ik hier een plek creeeren waar ik ook met andere creatieven kan samenwerken en waar we werk kunnen laten zien. Werk dat anders in de kast blijft staan, in een opbergdoos op een stellingkast. Maar waar ik, en ik hoop ook de ander, blij van word. Dan is HOUSE of LEO ook een soort toonzaal van bijzonder werk van leuke mensen, allemaal met de gemene deler ‘the beauty of aging’.
